نارسایی کلیوی
نارسایی کلیوی
تعریف نارسایی کلیوی چیست؟
نارسایی کلیه در پزشکی به شرایطی که در آن کلیه نتواند به طور بایسته عمل کند گفته میشود. به معنی کاهش شدید عملکرد کلیه است. کلیه نقش مهمی در دفع مواد زائد و تعادل آب والکترولیتها در بدن دارد. نارسایی حاد کلیوی (ARF) در اثر تخریب کلیهها پدید میآید و با فقدان سریع عملکرد کلیوی مشخص میشود. این بیماری منجر به ناهنجاریهای الکترولیتی و بر پایه اسید و احتباس فراوردههای زاید نیتروژنی از قبیل اوره و کراتینین میگردد.علت اصلی بیماریهای کلیه مانند سندرمهای نفروتیک یا نفریتیک هستند. نارسایی کلیوی دو نوع مزمن و حاد تقسیم میگردد. هر یک از این دو نوع خود میتواند در نتیجهٔ شمار زیادی از دیگر معضلات بدنی پدید آمده باشد.
علل نارسایی کلیوی
- دیابت و پرفشاری خون و
- سنگها و کیستهای مادر زادی کلیه از علل نارسایی مزمن کلیوی هستند.
- عفونتهای مکرر،
- خودایمنی(نوع حاد) نیزمی تواند موجب نارسایی کلیه شود.
- مسمومیتهای دارویی و سم مار از علل نارسایی حاد کلیه هستند.
- همچنین بزرگی پروستات و
- انسداد ادراری به دلیل سنگ هم میتواند نارسایی حاد کلیه دهد .
درمان نارسایی کلیه
در مراحل اولیه کم کاری پزشک با داروها ی خوراکی این نارسایی را تحت کنترل قرار میدهد .همچنین کنترل علل زمینه ای قند و فشار و سنگ وعفونتها.
در مراحل انتهایی درمان نگهدارنده، دیالیزاست .که به دو صورت ( صفاقی و عروقی )انجام میشود .
در برخی بیماران که شرایط پیوند کلیه را داشته باشند ،پیوند انجام میشود.
دیالیز عروقی در نارسایی کلیه
